sEs

ses dağılıp parçalanınca soluk mavi

üzerime ağıyor zamanın suskun

arıtılmış bir hali

şimdi her zamankinden de geniş

ortasına uzandığım oda

sanki her yerde küçük bir eğim

herşey tekerlekli



şimdi çok uzakta kaldı

kalabalığın beni bir elma gibi kemirişi




seslerin arasındaki durmaların

ayırd edilmediği an

herşey bire çalıyor

ikide parçalanan

şimdi bir kimyadır beni saran

bu serin mavi mağarada

perdeden sızan ışığın

loşlukla dans ettiği



tüm bu esrikliğin içinde dağlayan kalbimi

bir parça olup yaşamak

bu baş döndüren sadeliği

şimdi herşey biraz uyku öncesi

ve her yastığın altında bir tabanca

sanki her yerde küçük bir eğim

sesler uzaklaşmakta